Vrijdagmiddag/avond (10 november 2017) heb ik een fotoworkshop gegeven die heette "Strandlandschappen met Lange Sluitertijden". Om 15.30 uur hebben we verzameld op het parkeerterrein bij radartoren in Westkapelle.
We zijn de dijk/duinen overgestoken en gelijk links afgegaan naar de paalhoofden. Het was intussen al lekker opkomend water en door de wolken scheen af toe het zonnetje. Daarbij waaide het ook behoorlijk dus stonde er flinke golven. En dit was dan perfect weer voor deze workshop. Mijn doel was om de deelnemers te laten zien wat verschillende sluitetijden doen met een foto.
De eerste opdracht die men kreeg was om de waterdruppels die opspatten van de golven die tegen het paalhoofd beukte 'te bevriezen'. Dit wordt gedaan door een korte sluitertijd. Je moet dan denken aan ongeveer 1/500 seconde. Hierdoor krijg je foto's waarin de kracht van het water te zien is. Ik moet zeggen dat dit door iedereen goed werd gedaan en de eerste resultaten zagen er veel belovend uit.
Na enige tijd begonnen de eerste mensen zich met deze opdracht te vervelen en was het dus tijd voor de volgende opdracht. Nu moesten ze van die zelfde waterdruppels strepen zien te maken. Met een opnametijd van ongeveer 1/10 seconde krijg je dus meer beweging en daardoor dynamiek in je opname. Ook dit lukte bij de meeste aardig, maar dan moet je wel je statief gebruiken!
Bij de volgende opdracht ging het er meer om, om met een opnametijd van 1 seconde, landschapsopname te maken met een gehele golf en het paalhoofd er op. Dus nu geen detail meer, maar meer een overzichtsopname. In de tussentijd ging het zonnetje onder tussen de wolken door en werden we getracteerd op een redelijk rode/roze lucht met wolken er voor. Als fotograaf droom je van zulke landschappen. Echter het water kwam steeds hoger en sommige deelnemers moesten rare bokkensprongen maken om niet al te natte voeten te krijgen.
In tussen was de zon onder gegaan en was he tbehoorlijk donker aan het worden. Sluitertijden van 30 seconden waren niet vreemd. Maar op een gegeven moment waren daarom het paalhoofd en golven ook niet meer te zien. Toen heb ik ze met z'n allen voor het paalhoofd laten zitten en hun camera dusdanig laten instellen dat ze een opnametijd van 20-30 seconden hadden. Op mijn teken drukte ze allemaal, min of meer, tegelijk af en heb ik met mijn zaklamp het paalhoofd en golven belicht gedurende de opnametijd. Dit gaf effecten alsof er zeevonk te zien was.
Tijdens de nabespreking bij de auto, onder het genot van drankje en nootje, kreeg ik te horen dat iedereen had genoten en weer een hoop nieuwe dingen had geleerd. De eerste resultaten van enkele van de deelnemers is hier te zien.